 |
| Ton Duivenvoorden |
Een vader die opgroeide in een tijd waarbij werken met paarden erbij hoorde, maar die paarden niet leuk vond. Zusjes die paarden wel leuk vonden en een valse shetlander. Gezamenlijk het decor vormend waarmee Ton Duivenvoorden zijn verhaal opent als we vragen naar zijn ervaringen.
Valse Shetlander
"Acht jaar moet ik zijn geweest toen mijn vader een valse shetlander kocht."
Mijn vader's doel was simpel, hij vond paarden niet leuk en met deze pony zouden zijn dochters snel genoeg paarden ook niet meer leuk vinden. De opzet slaagde en Ton's zusjes waren snel genoeg van paarden "genezen". De jonge Ton was echter gefascineerd door de kleine ondeugende dondersteen. Spelenderwijs ontdekte hij het hoe, wat en waarom bij deze shetlander.
Wat volgde was een Welsh pony met hoefbevangenheid. Het was een duidelijk verhaal, als deze pony weg ging kwam er géén nieuwe. Hij moest opnieuw leren lopen, als dit niet lukte....
"hing hij de volgende dag aan de haak."
In een schuur met stro begon het met vijf keer per dag omrollen. Na 1 week kon hij staan en moest opnieuw leren lopen, zijn grenzen leren opzoeken. Ton moest hem het vertrouwen geven dat het kon. Hij besefte dat blijven vragen uiteindelijk ertoe leidt dat het gebeurd.
Ton leerde toen al veel op het gebied van de anatomie en bespiering, nog ver voordat biomechanica een "buzzwoord" werd in de paardenwereld.
"Als ze braaf waren vond ik het saai"
Na de Welsh kwam er een warmbloed met een mentaal probleem, andere "probleempaarden" volgden. "Omdat het leuk was." Zodra een paard braaf was vond Ton het alweer saai. Hij ontdekte dat een gevaarlijk paard snel te corrigeren was, een keer flink overbluffen en op zijn plaats zetten was vaak voldoende om ze braaf te maken. Een angstig paard daarentegen was een heel ander verhaal. Het vertrouwen geven aan, en krijgen van het paard duurt veel langer, de voldoening die je krijgt om met een angstig paard te mogen werken is dan ook vele malen groter.
De passie komt van binnen
Ton noemt zichzelf een "observer". Geboren als iemand die observeert, zich altijd afvragend waarom een wezen reageert zoals het doet. Of het nu gaat om paarden, andere dieren of mensen. Hij komt er achter dat dieren altijd eerlijk zijn, zelfs valse dieren zijn eerlijk, want ze laten zien dat ze vals zijn. De passie komt van binnen
De liefde voor dieren, in het bijzonder paarden, zit in hem. De passie komt van binnen, het zit in je, zoals Ton het zelf noemt.
Vuurpaarden
Dieren passen vaak bij de persoon die ermee werkt, karaktervol en met passie dus. Ton noemt zijn paarden dan ook graag vuurpaarden. Hij heeft altijd interesse in het wezen dat voor hem staat, waarbij dieren, dier mogen blijven, juist deze interactie is zo leuk!
In het werken met paarden moet er een basis zijn van onderlinge samenwerking en vertrouwen, hierbij het paard nieuwsgierig maken naar de persoon voor hem.
 |
| Ton Duivenvoorden met Rustico |
Als autodidact heeft Ton altijd zichzelf de vraag gesteld; Wat kan ik doen om een bepaalde reactie teweeg te brengen? Hierbij kijkend naar een brede basis in het één zijn met je paard.
Zo kunnen oefeningen net iets anders gevraagd worden, mits de hulp bekend is. Als je paard je niet begrijpt zul je eerst hier aan moeten werken.
Stelregel hierbij: Als het na 3 x niet lukt, vraag je het fout.
Ter vergelijking; stel je wordt in het Chinees een vraag gesteld en je antwoord niet. Vervolgens wordt deze vraag een tweede keer gesteld, wederom in het Chinees. Je schud niet begrijpent met je hoofd. Bij de de derde keer dezelfde vraag in het Chinees, loop je niet begrijpend en gefrustreerd weg.
Chinees is in dit geval niet de juiste taal om de vraag te stellen. Was het in het Nederlands geweest, dan had je ongetwijfeld goed geantwoord.
Er is altijd iets goed en slecht
Door de jaren heen heeft Ton geleerd dat iedere persoon wel iets goeds én slechts in zich heeft. Juist niet veroordelen, maar gebruiken wat bij je past en dat wat niet bij je past laten voor wat het is.
Pas 14 jaar geleden is Ton zelf echt les gaan halen bij diverse instructeurs. Hierbij heeft hij altijd het principe toegepast waarbij je gebruikt wat er bij je past en de rest los laat.
Waarom lesgeven?
Doordat Ton zelf les geeft is er nog meer begrip en besef gekomen over het hoe en waarom van bepaalde oefeningen. Als je een oefening, die je al jaren automatisch doet, moet uitleggen aan een ander, dan besef je pas of je de basis ervan beheerst. Uitleggen aan een ander waarom en hoe je een oefening doet, is een krachtig middel voor zelfreflectie. Niet zonder reden heeft Ton een trainer-coach opleiding gelanceerd, in de overtuiging dat les geven voor iedereen waardevol is. Diepgang in het lesgeven en altijd zoeken naar het waarom achter een getoonde reactie van paard én ruiter staan centraal.
Als we Ton vragen naar zijn methodes geeft hij aan dat in principe de voorbereiding altijd hetzelfe is bij een willekeurige oefening. De laatste hulp is pas de definitieve hulp die een reactie teweeg moet brengen. Aangalopperen bij A? Is dan ook op de definitieve hulp aangalopperen bij A en niet dan pas gaan voorbereiden.
 |
| Ton Duivenvoorden Working Equitation op de Horman Days 2017 |
Hoe leuk is het om op een speelse manier bezig te zijn met oefeningen. Niet saai een definitieve hulp geven bij A om aan te galopperen, maar functionaliteit en humor combineren.
Working Equitation is het antwoord!
Ton ontdekte een aantal jaar geleden deze tak van paardensport. Het principe is super eenvoudig. Op een speelse en functionele manier met je paard om gaan op een basis van vertrouwen en samenwerking.
Als je paard poept in de bak, pak je een riek en ruim je het op, te paard dus! 😀😀
Oefeningen zoals een poortje open maken en sluiten of met een lans een ring steken behoren tot Working Equitation.
Portugal geld als dé bakermat van de Working Equitation, ook aangeduid al WE. Hier rijden Prix St. Georges ruiters WE wedstrijden als aanvulling op normale trainingen!
Bekijk onderstaande video van de Portugese specialist Nuno Avelar om een indruk te krijgen van een van de onderdelen van Working Equitation, de speedtrail.
Wij van Equine 500 zijn inmiddels overtuigd, Working Equitation is een mooie tak van de paardensport! Super leuk om te zien en de speedtrail is ook nog eens heel goed te begrijpen voor een leek. Prachtig om zo de paardensport in het zonnetje te mogen zetten!
Graag bedanken we Ton Duivenvoorden en zijn team heel hartelijk voor de tijd met ons. Hij is duidelijk een gepassioneerd paardenmens en een welverdiende genomineerde voor de Equine 500 van 2017! 😊👌
